Αυτό το βιβλιαράκι που κι αυτό γίνεται 30 χρονών- το ’72 φαίνεται ήταν αποδοτικό περιέχει διηγήματα. Η έκρηξη των συναισθημάτων και των λέξεων ελλατούται  και παραφορά υποτάσσεται σε κανόνες γραφής και συμπερασμάτων. Με βοήθησε και η μικρή μου εμπειρία από τη σχολή κινηματογράφου, η γραφή των σεναρίων, όμως πιο πολύ εναλλαγή των εμπειριών, από τις πορείες ειρήνης του Μαραθώνα στις πορείες ειρήνης του Μαραθώνα στις πωλήσεις αντιδικτατορικών εντύπων στο Καπτεν Τάουν του Λονδίνου στη μητρόπολη του βιομηχανικού πολιτισμού.

Μεγάλα όνειρα, όμως στενό το πλαίσιο της πραγματικότητας. Ο καλός πιλότος πρέπει να μάθει ν’ απογειώνεται αλλά και να προσγειώνεται –όπως ξανασυνέβη στο επόμενο βιβλίο «κβο βάντις στάτους κβο;».

Ανησυχία, ερευνητικότης, αφέλεια, αυθορμητισμός, ένδεια γραφής, βόλτες στο Φίνσμπουρυ Παρκ, φις εν τσιπς, μαθήματα πολιτικής οικονομίας, η έκρηξη του Μάη του ’68 στο Παρίσι άρχισε ν’ αποδίδει καρπούς αν όχι τουλάχιστον φυλλαράκια  πράσινα της ελπίδας ματόκλαδα. Ήθελε ν’ ανατινάξει τα πάντα αυτός ο μεγάλος ήρωας, αλλά η φάρσα καραδοκούσε και τον έμαθε ότι στο θεαματικό του ταξίδι υπάρχουν κουφά κύματα, καταπακτές, κινούμενες άμμοι, επικίνδυνοι καθρεφτισμοί. Όμως και η Οδύσσεια έχει τη σαγήνη της. Η προσωπική άγνοια και οι σειρήνες είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό. Πολύ τα αγαπάω αυτά τα τρία πρώτα μου βιβλία, αν και ποτέ δεν ήθελα να γίνω συγγραφέας.